Ени Савиќ, сопругата на покојниот Масимо првпат за деталите околу неговата болест: Живеевме во пекол

„33 години наутро се будев и навечер ги затворав очите на изворот на реката на уметноста, а таа река ме чуваше секој ден. Никогаш не ми беше здодевно. Мојот Максо ми пружаше и мир и лутина, и љубов и гнев … Сè ми даде. Ништо не би променила, ниту секунда. Во нашите 33 години заеднички живот имавме една брачна криза од која излеговме со едно знаење повеќе, а тоа беше најлошото нешто што можеше да ни се случи, да останеме еден без друг. Додека сме заедно, ќе решиме сè. Сега јас ја живеам божјата казна, но живеам“, изјавила таа за „Глорија“.

На прашањето како ги поминува деновите откако го изгубила сопругот, Ени одговорила:

„Јас сум нечија мајка, ќерка, тетка, сестра, пријателка, кума. Сите тие луѓе ме сакаат многу, се грижат и внимаваат, бидејќи на почетокот целосно ја изгубив волјата за живот, навистина ја изгубив. Многу ми помогнаа. Ќерка ми и нејзиното момче живеат во Осло, ќе бидам таму за Божиќ. Брат ми и внуците се во Италија, често одам кај нив со пријателка ми. Татко ми е во Задар, па и јас поминувам време таму. Некој постојано ме мотивира да живеам, а како изгледа мојот ден, тешко е да се каже. Може да започне нормално, понекогаш се потребни два-три дена за работите да бидат во некој вид ритам, да речеме едноставни и нормални, а потоа влегувам во афект на тага“.

Раскажала и дека не може да ја слуша музиката на Масимо, ниту да ги гледа неговите фотографии. Тоа го правела само кога работела.

„Кога работам, можам да видам како ќе изгледа визуелното или нешто друго. Имавме и боксер дванаесет години, кој исто така, за жал, си замина. Манго беше сакано куче. Имам толку снимки и филмови, но ме убива таа конечност дека Масимо и Манго повеќе ги нема, да ги гледам на тој проклет мобилен телефон или компјутер, а да не можам да ги допрам или гушнам“, навела таа.

Масимо не ја известил јавноста дека боледува од рак на белите дробови, па неговата смрт шокираше многумина. Ени открила дека му бил дијагностициран рак во октомври минатата година.

„Сè се случи во исто време. Проживеавме пекол поради дијагнозата, бевме среќни што Мирна и Игор најдоа толку добри работни места во Норвешка и целосно се подготвувавме за големиот концерт во Загребската Арена во ноември. Тоа беше период на ролеркостер. Не го споделивме тоа во јавноста, се обидовме сами да се избориме, мислевме дека ќе успееме да решиме сè. Масимо, иако толку кревок, имаше неверојатна сила да претстави сè како што само тој умееше“, завршила Ени.