Превртување со очи, дрски одговори и навреди – сите овие форми на непочитување можат да ги исцрпат дури и најтрпеливите родители.
Ако се препознавате себеси во ова, знајте дека не сте сами. Непочитувањето е една од најчестите причини зошто родителите се обраќаат кај специјалисти.
Иако таквото однесување изгледа неприфатливо, тоа често е знак дека детето или тинејџерот не знае како поинаку да се справи со емоциите. Децата понекогаш се чувствуваат немоќни поради правилата и очекувањата, па затоа се обидуваат да го вратат чувството на контрола со провоцирање или влегување во расправии. Ако успеат да ве вовлечат во расправија, тогаш фокусот обично се префрла од вистинскиот проблем, на пример, од ненапишана домашна задача, на дискусија за „почит“.
Психологот Џејмс Леман, автор на програмата „The Total Transformation®“, предупредува дека е важно да се препознае разликата помеѓу природната потреба за независност и вистинското непочитување што може да ги повреди другите. Во продолжение пет вообичаени грешки што ги прават родителите и совети како да ги избегнете.
Тинејџерите често ги тестираат границите. Превртувањето со очи, мрморењето и циничните коментари се најчестите начини на кои тие покажуваат фрустрација. Иако ова може да биде иритирачко, важно е да останете смирени. Децата ќе се обидат да предизвикаат реакција, но не мора да одговарате на секоја провокација.
Совет: Изберете ги вашите битки. Помалите испади како мрморењето можете да ги игнорирате, ако детето инаку ги почитува правилата. Реагирајте само кога однесувањето станува сериозно или штетно.
Децата учат гледајќи нè. Ако користите навредливи термини за другите или се однесувате непочитувачки, голема е веројатноста и вашето дете да почне да се однесува на ист начин.
Совет: Преку вашето однесување покажете како треба да се справува со фрустрацијата на соодветен начин. Дури иако се чини како да не слушаат, децата учат од вашиот пример.
Ако вашето дете ја навредува наставничката затоа што мисли дека таа дава премногу домашни задачи, никако не поддржувајте го во тоа. Испраќате порака дека е во ред да не ги почитувате другите ако не се согласувате со нив.
Совет: Научете го детето дека е можно да не се согласува со некого, а сепак да биде учтив/а. Оваа вештина ќе му помогне во текот на целиот живот.
Ако постојано го коригирате само лошото, вашето дете може да добие впечаток дека ништо што прави не е доволно добро. Ова може да доведе до отпор и понатамошно непочитување.
Совет: Пофалете го детето кога ќе направи нешто добро. Јасно кажете го тоа, на пример: „Ми се допадна како се смири и отиде во твојата соба наместо да викаш. Го ценам тоа.“ Ова го зајакнува посакуваното однесување.
Реченицата „Мора да ме почитуваш затоа што сум твој родител!“ ретко функционира. Почитувањето не е нешто што може да се изнуди, но можете да инсистирате на пристојно однесување.
Совет: Фокусирајте се на однесувањето, а не на чувствата. Кажете нешто како: „Не мора да ти се допаѓа ова правило, но мора да го почитуваш. И не можеш да ме навредуваш само затоа што сте лут/а.“ Доследноста и смиреноста се клучни за градење на меѓусебна почит.