Пред многу години, на островите Огасавара во Јапонија живееле мачки кои ловеле црвеноглави шумски гулаби. Проблемот бил што оваа врста гулаб живее исклучиво на овие острови, па затоа видот бил на работ на изумирање – нивниот број нагло опаднал кон крајот на 20. век поради сечењето на шумите и предаторството од мачките, а до 2008 година ги имало помалку од 80.
Кога мачките биле отстранети од островот во 2010 година, црвеноглавите шумски гулаби се вратиле.
Меѓу 2010 и 2013 година биле фатени 131 мачка, со што нивниот број се намалил на помалку од 20. Во истиот период, вкупниот број забележани гулаби се зголемил од 111 на 966 возрасни и од девет на 189 младенчиња.
Извонредна отпорност на птицата
Необично брзото закрепнување на гулабите го привлекло вниманието на истражувачите од Универзитетот во Кјото.
„Повеќето видови чиј број опаднал на толку низок степен страдаат поради сродничко парење, што доведува до акумулација на штетни генетски мутации. Тоа го отежнува опоравувањето, дури и со интензивни напори за зачувување“, објаснува Даичи Цуџимото, главен автор на новата студија објавена во списанието „Communications Biology“, која го анализира опоравувањето на овој вид.
Сепак, црвеноглавиот шумски гулаб ги надминал сите очекувања.
Научниците сакаале да ги истражат генетските причини за таквата отпорност. Тие ги споредиле целосните геноми на дивите и заробени црвеноглави шумски гулаби, како и дивите популации на пораспространетиот јапонски подвид. Го измериле нивото на сродничко вкрстување и генетското оптоварување (бројот на штетни мутации) кај двата вида, известува списанието „BBC Wildlife Magazine“.
Резултатите биле изненадувачки. Црвеноглавите шумски гулаби имале помалку штетни мутации од нивните пораспространети роднини. Тоа сугерира дека нивната генетска отпорност е резултат на нивното долгорочно преживување како мала, изолирана популација пред доаѓањето на луѓето, објаснил водачот на тимот Јуџи Исаги.
Сродничко парење
Со векови, сродничкото парење постепено ги исчистило нивните геноми од штетни мутации. Овој процес е познат како генетско чистење. Тој им овозможил на птиците полесно да преживуваат кога предаторите ќе ја намалат популацијата и побрзо да се размножуваат кога заканата ќе исчезне.
„Оваа единствена еволутивна историја им дала отпорност која не се забележува кај други загрозени видови“, додава Исаги.
Студијата го доведува во прашање широко распространетото верување дека сродничкото парење секогаш го попречува опоравувањето од изложеноста на штетни мутации. Наместо тоа, истакнува дека под одредени услови малите популации може генетски да се приспособат со текот на времето и да преживеат дури и многу тешки падови, пренесува „Metropolitan.si“.
