Научниците прв пат го реконструираа однесувањето на секоја ѕвезда во Млечниот Пат користејќи вештачка интелигенција, која драматично ги забрзува пресметките и отвора нова ера на проучување на вселената.
Астрофизичарите долго време замислувале алатка која би можела да ги открие внатрешните процеси на нашата галаксија Млечен Пат, ѕвезда по ѕвезда, но компјутерските ограничувања досега ја спречуваа таа цел.
Тим научници предводен од Кејоа Хирашима од Центарот за интердисциплинарни теориски и математички науки на РИКЕН во Јапонија, сега ја остварил реконструкцијата на 100 милијарди ѕвезди во текот на 10.000 години развој, претворајќи ја долгорочната амбиција во изводлива компјутерска симулација. Нивниот успех произлегол од неочекуваната комбинација на вештачка интелигенција и традиционални физички симулации, која беше претставена на овогодишната Конференција за суперкомпјутерство во САД и објавена на страниците на Здружението за компјутерски машини (Association for Computing Machinery или ACM), најголемото светско образовно и научно компјутерско здружение.
Постарите симулации ја согледувале галаксијата како честички кои претставувале околу 100 ѕвезди, при што се губеле деталите од брзите настани. Следењето на активностите на суперновите, на пример, барало исклучително кратки временски интервали, но нивното намалување ги зголемувало компјутерските барања експоненцијално.
Конвенционалната симулација во резолуција на поединечни ѕвезди би потрошила 315 часа на суперкомпјутер на секои милион симулирани години, што значи дека моделирањето една милијарда години би се продолжило на 36 реални години. Дури и ако се додаат повеќе процесорски јадра, тоа веќе не би довело до забрзување на симулацијата, бидејќи по одредена точка, дополнителните ресурси стануваат неефикасни, односно брзината почнува да опаѓа, а системот се "задушува" во својата комплексност, со нагло зголемување на потрошувачката на енергија.
Тимот на Хирашима применил модел на вештачка интелигенција кој презема дел од најсложените пресметки и кој бил обучен на високоразрешни симулации на супернови. Тој предвидува ширење на гасот во текот на првите 100.000 години по експлозијата, преземајќи ја брзата физика без да го успорува моделирањето на повисоко ниво.
Овој хибриден систем ја скратува потребната временска рамка за моделирање од 36 години на само 115 дена, пренесува „Science Alert“.
Тестирањата на суперкомпјутерот „Fugaku“ на РИКЕН и на системот „Miyabi“ на Токискиот универзитет ја потврдиле точноста на резултатите, сугерирајќи дека слични мулти-слојни компјутерски пристапи можат да го подобрат и климатското моделирање, временските образци и динамиката на океаните.
