Многу родители во одреден момент забележуваат суптилни промени во однесувањето на своите возрасни деца – помалку контакт, повлекување, промени во расположението или знаци на исцрпеност. Сето тоа може да биде знак дека детето се справува со некаков вид внатрешна борба, пишува „Psychology Today“.

Експертите истакнуваат неколку клучни однесувања на кои треба да се обрне внимание.

1. Се повлекуваат и избегнуваат контакт

Ако забележите дека вашата ќерка или син сè поретко се јавуваат или одговараат на пораките, можно е да поминуваат низ тежок период. Порано со задоволство доаѓале на семејни собири, но сега најчесто велат: „Ќе видам како ќе се чувствувам“.

Повлекувањето не е нужно знак на лутина, туку начин да се заштитат од разговори што може да бидат премногу тешки за нив. Наместо да ги обвинувате, обидете се нежно да ја „отворите вратата“ за комуникација. На пример: „Ми недостигаш, би сакал/а да го слушнам твојот глас. Тука сум ако некогаш сакаш да разговараме.“

2. Промени во расположението што траат

Возрасно дете кое одеднаш станува раздразливо, депресивно или се жали дека е презаситено од сè, можеби се обидува да го скрие стресот, вознемиреноста или депресијата. Дури иако добро се снаоѓа на работа и ги извршува домашните обврски, емоционалниот товар може да почне да се гледа во нивното однесување.

Кажете им дека сте ја забележале промената, но не ги осудувајте. Можете да кажете: „Во последно време не наликуваш на себе. Загрижен/а сум затоа што те сакам. Можеме ли да разговараме за тоа што те мачи?“.

3. Финансиски и деловни проблеми

Ако забележите дека често менуваат работни места, позајмуваат пари или се чини дека ја изгубиле мотивацијата за кариера, можеби се справуваат со финансиски притисок. Таквата ситуација често предизвикува срам, особено ако се споредуваат со нивните врсници.

Наместо да ги критикувате, понудете им помош преку партнерство. Прашајте: „Дали ќе ти биде полесно ако заедно размислиме како би можел/а да се справиш со ова? Можеби можам да ти помогнам со идеи или барање работа“.

4. Се занемаруваат себеси

Ако детето повеќе не се грижи за својата хигиена, прескокнува оброци или има проблеми со спиењето, тоа може да биде знак на емоционална исцрпеност. Родителите често го забележуваат ова само кога таквото однесување трае подолго време.

Покажете им внимание, а не критика. Понудете нешто едноставно: „Знам дека понекогаш имаш тешки денови. Дали би сакал/а да прошетаме или да зготвиме нешто заедно?“ Малите промени можат да направат голема разлика.

5. Стануваат многу самокритични

Ако често велат дека не можат ништо да направат како што треба или дека се „тотално лоши во нешто“, тоа е знак дека страдаат од ниска самодоверба. Ваквите мисли можат да бидат поврзани со депресија, траума или долготраен стрес.

Не обидувајте се да ги убедите во спротивното, туку поддржете ги. Можете да кажете: „Знам дека не ти е лесно, но можам да видам колку се трудиш. Верувам во тебе“. Потсетете ги на нивните силни страни и ако можете, нежно охрабрете ги да побараат стручна помош.

Не сте тука за да ги поправите, туку за да ги сослушате

На родителите може да им биде тешко да го гледаат своето возрасно дете како страда. Но, понекогаш, самото знаење дека сте тука за нив, без осудување и со целосна поддршка, може да биде најлековитото нешто: „Јас сум тука кога и да посакаш да разговараш“.