Таквите родители не се потпираат само на талент, туку создаваат секојдневни ситуации кои поттикнуваат упорност, љубопитност и емоционална стабилност.

Тие ги нагласуваат реалните очекувања, но и топлината што им дава на децата сигурност. Преку мали, но конзистентни рутини, децата полесно развиваат навики што ја обликуваат нивната иднина. Токму затоа овие три навики често се споменуваат како клучни во долгорочниот развој.

1. Ја поттикнуваат независноста од раното детство

Родителите кои ја поттикнуваат независноста од рана возраст често имаат деца кои подоцна полесно донесуваат одлуки и преземаат одговорност. Фокусот не е на совршенството, туку на процесот на учење, што го намалува стравот од грешки. Различни советници објаснуваат дека овој пристап ја зајакнува самодовербата на децата бидејќи им дава чувство на контрола врз сопствениот напредок. Кога детето сфаќа дека неговиот напор има вредност, а не само резултатот, станува поотпорно. Таквите деца полесно се справуваат со предизвици и поретко се откажуваат.

2. Негуваат култура на учење и љубопитност

Друга важна навика е да се создаде средина каде што секојдневно се читаат, истражуваат и дискутираат нови теми. Родителите кои негуваат култура на учење им покажуваат на своите деца дека љубопитноста не е само пожелна, туку и возбудлива. Во домот тие охрабруваат прашања, заедничко читање и отворени дискусии. Овој пристап гради широка слика за светот и развива критичко размислување. На долг рок, децата учат полесно да поврзуваат информации и да наоѓаат решенија.

3. Обезбедуваат емоционална стабилност и јасни граници

Третата навика е емоционалната поддршка и доследноста во родителството. Родителите кои се стабилни во своите реакции и јасни во своите правила создаваат чувство на сигурност. Децата учат да ги разбираат границите, но исто така развиваат способност за управување со емоциите. Кога знаат дека нивните родители ги слушаат и ги поддржуваат, полесно се справуваат со стресот и притисокот. Токму оваа комбинација од топлина и структура е поврзана со поголем успех во подоцнежниот живот.

Значи, родителите кои ја поттикнуваат независноста, ја негуваат љубопитноста и обезбедуваат емоционална стабилност честопати ги подготвуваат децата за успех во реалниот свет и за долгорочен успех.