Актерот Бјорн Андерсен, кој во седумдесеттите години беше светска сензација поради својот актерски талент и ретка убавина, го помина животот вознемирен и исплашен.
Шведскиот актер, најпознат по улогата во филмот на Висконти „Смрт во Венеција“, почина на 70-годишна возраст.
Бјорн Андресен починал во саботата, 25 октомври, но деталите за причината за смртта сè уште не се познати, објавува „Мирор“.
Веста за неговата смрт ја објавија Кристијан Петри и Кристина Линдстром, режисери на документарецот од 2021 година „Најубавото момче на светот“, кој го хронизираше неговиот живот и кариера.
Андресен е роден во Стокхолм во 1955 година и се соочил со лична трагедија како дете – ја загубил мајка си кога имал само 10 години, а бил одгледан од неговата баба, која го охрабрила да се занимава со глума и манекенство.
Глумечката кариера ја започнал многу млад, имал само 15 години кога глумел во филмот „Смрт во Венеција“. Во него, го глумел Таџио, момче кое станува опсесија на постар маж. Таа улога го лансираше преку ноќ и му донесе светска слава.
Овој филм премиерно беше прикажан на Филмскиот фестивал Санденс. Филмот беше добро примен, иако многумина сметаа дека режисерите не навлегле доволно длабоко во животот на нивниот херој – момче кое стана светска сензација на 16-годишна возраст, а потоа речиси исчезна од очите на јавноста.
Во 1970 година, Лукино Висконти бараше актер кој ќе го игра Таџио, млад полски благородник кој летува во Венеција. Тој брзо се одлучи за младиот Швеѓанец Андресен, кој веќе имаше филмско искуство – тој одигра споредна улога во популарниот шведски филм „Шведска љубовна приказна“. На лондонската премиера на филмот следната година, Висконти го претстави како „најубавото момче на светот“, а потоа потпиша тригодишен договор со него и ја следеше неговата кариера.
Во тие години, многу се зборуваше за тоа дали Андресен е геј, со оглед на тоа што глумеше во филм на еден од најпознатите геј режисери во светот, кој никогаш не ги криеше своите преференции. Меѓутоа, актерот остро го негираше тоа: „Вистина е дека во филмската екипа имаше многу хомосексуалци, вклучувајќи го и Дирк Богард, но јас не бев во врска со ниту еден од нив“.
Не му се допаднало кога Висконти една вечер го однел во геј бар, каде што, како што подоцна рекол, „се чувствувал како изложено месо“ – сите зјапале во него, особено постарите господа. Невообичаено, но подоцна тој сепак живееше во Париз една година, каде што го издржувал богат геј бизнисмен; тука завршува неговата исповед за ваквите врски. Одбивал улоги во хомоеротски приказни и се свртел кон музиката.
Самиот Андресен подоцна изјавил дека бил сексуализиран и искористен кога сè уште бил дете, и дека бил опкружен со возрасни мажи кои имале вознемирувачки намери кон него на снимањето и јавните настани.
„Кога сега го гледам филмот, сфаќам колку тој кучкин син ме сексуализирал“, рекол Андерсен години подоцна.
Успехот на филмот му донесе светска слава, но и длабока траума. Се обиде да ја продолжи кариерата во Јапонија, каде што беше обожаван како поп-ѕвезда, но никогаш не се ослободи од товарот што му го донесе младешката слава.
Андерсен се оженил со поетесата Сузана Роман во 1983 година, со која бил во брак до 1987 година, а во тоа време добиле две деца. Прво се родила ќерката Робин во 1984 година, а потоа во 1986 и синот Елвин, кој како деветмесечно бебе починал од синдром на ненадејна смрт кај доенчиња.
Актерот тогаш паднал во тешка депресија и се обвинуваше себеси за смртта на Елвин. Сè се случи додека тој лежел покрај него мамурен, откако Сузана ја однела ќерката во градинка.
„Тоа е медицинска дијагноза. Мојата е недостаток на љубов“, оценил во едно интервју.
