Не постои прирачник за одгледување деца којшто би можел да ни каже кога треба да бидеме малку построги, а кога да попуштаме.
Многу е важно родителите да ја најдат мерата на овие две крајности, но тоа секако дека не е лесно да се направи.
Баш како што не е добро да бидете премногу попустливи и на децата да им дозволувате многу работи, така и претераната строгост на родителите остава трага кај децата.
Експертите велат дека растењето со строги родители остава трајна трага на личноста и начинот на којшто луѓето подоцна се однесуваат кон себе и другите.
Многу психолози и терапевти често нагласуваат дека таквото детство може да обликува самодоверба, емоционална стабилност и обрасци на однесување кои продолжуваат и во возрасната доба.
Многу од децата кои имаат строги родители развиваат моќна потреба сѐ да прават совршено. Поради тоа што често биле критикувани, учат да вложуваат дополнителен труд за да ги избегнат грешките и да ја докажат својата вредност. Терапевтите забележуваат дека овој образец подоцна се манифестира и низ работата, врските и личните цели.
Строгото воспитување не остава простор за слободно изразување чувства. Децата учат да ја потиснуваат тагата, бесот или фрустрациите затоа што се плашат од казна или критика. Тоа лесно може да се претвори во емоционално повлекување и тешкотии во блиските односи во возрасна доба.
Од друга страна, детството поминато со строги родители често доведува до тоа луѓето да развијат моќно чувство на одговорност и самоконтрола, што може да биде добро доколку е во разбирлива мера.
Тие се навикнати да ги почитуваат правилата и да ги исполнуваат обврските, што подоцна може да помогне во професионалниот живот.
Луѓето кои пораснале под строг родителски надзор често го задржуваат чувството на страв или несигурност кон авторитетот. Дури и кога ќе бидат возрасни можат да се чувствуваат нервозно кога ги проценуваат претпоставените или други авторитети затоа што тоа ги потсетува на детството одбележано со критики и казнувања.
Поради тоа луѓето кои пораснале со строги родители, често имаат позитивни и изразени особини, а разбирањето на овие обрасци може да биде првиот чекор кон здрав однос со другите.