Заљубувањето секогаш е малку лудо. Го ставаш своето срце на дланка и се надеваш дека никој нема да го испушти. На почетокот, сè е интензивно – хемија, проекции, соништа за „нас“. А потоа, често, се појавува страв. Да не изгубиме, да не бидеме повредени, да не дадеме повеќе отколку што добиваме.
Но љубовта не е нешто што треба да се преживее. Љубовта е нешто што треба да се доживее со целосна свесност. Заљубувањето како будист не значи да сакаш помалку, туку да сакаш подлабоко, со повеќе свесност и помалку страв. Тоа е љубов која не бара да бидеш нечиј центар на светот, туку да заедно, мирно, го делите истиот момент во него.
Љубовта е простор, а не поседување
Будистичката љубов не е „припаѓаш на мене“, туку „да бидам со тебе е дар“. Тоа е начин да сакаш без приврзаност, но со целосно присуство. Кога сакаш како будист, сфаќаш дека партнерот не е твој извор на среќа, туку некој кој го дели патот со тебе. Не му даваш смисла, туку заедно растете, секој од својот центар.
Одвоеност, но не и дистанца
Зборот „одвоеност“ може да звучи ладно, но во будистички контекст тој значи слобода од очекувања. Не од партнерот, туку од сопствените илузии. Не бараш гаранции, не го мериш вниманието, не се обидуваш да го контролираш текот. Го пушташ односот да тече и ја гледаш неговата убавина токму затоа што знаеш дека ништо не трае засекогаш.
Контролата е илузија
Кога се обидуваме да го обликуваме партнерот според нашите потреби, го гушиме и него и себе. Будистичката мудрост учи дека сè е минливо и дека секоја личност е во постојана промена. Ако го прифатиш тоа, повеќе не се плашиш од промени, туку ги гледаш како доказ дека љубовта е жива.
Љубовта не е ограничен ресурс
Кога сакаш како будист, сфаќаш дека љубовта не е само за „една личност“. Сè уште си посветен и присутен во романтична врска, но во тебе има простор и за љубов кон животот, пријателите, семејството, светот. Не го затвораш срцето за други облици на нежност, затоа што знаеш дека што повеќе даваш, толку повеќе имаш.
Сè е минливо, затоа е драгоцено
Најубавата вистина на будистичката љубов е свесноста за минливоста. Кога знаеш дека ништо не е засекогаш, престануваш да бараш совршенство и почнуваш да го цениш моментот. Не бараш љубовта да трае вечно, туку само сакаш да биде вистинска, сега.
Љубовта започнува од тебе
Ниту една врска не може да преживее ако не се познаваш себеси. Будистите веруваат дека вистинското разбирање на другиот започнува со интроспекција, со гледање во сопствените реакции, стравови и желби. Зашто само кога ќе се видиш себеси без илузии, можеш да ја видиш и другата личност јасно, без проекции.
