Клонтц, член на „CNBC Digital Financial Advisor Council“ и стручен предавач во програмата „Како да воспитате финансиски паметни деца“, објаснува дека повеќето родители се соочуваат со истата ситуација.

Како што децата растат и почнуваат да ги забележуваат разликите во материјалниот свет околу себе, нивните желби се зголемуваат. Гледаат луксузни патувања или скапи автомобили, па природно поставуваат прашање: зошто некои можат, а други не.

Според Клонтц, оваа ситуација често станува емоционално напорна. Родителите чувствуваат непријатност, соочени со сопствен срам или со спомени на недостаток од детството. Тоа често доведува до брза и површна реченица: „Не можеме да си го дозволиме.“

Меѓутоа, Клонтц наведува три клучни причини зошто треба да се избегнува оваа фраза.

„Не можеме да си го дозволиме“ најчесто не е точно

Во повеќето случаи, родителите всушност имаат начин да дојдат до пари, барем теоретски. Можат да продадат имот, да подигнат кредит, да работат прекувремено или да се задолжат.

Децата, вели Клонтц, интуитивно чувствуваат дека изјавата не е целосно искрена, што ја нарушува довербата и го отежнува разговорот за парите.

Создава менталитет на недостиг што може да го следи детето цел живот

Клонтц објаснува дека повторувањето на оваа фраза кај детето развива „скрипти за пари“ засновани на недостаток.

Како што дете кое никогаш не јаде слатки може да претера кога конечно ќе добие можност, така и младите кои растеле со постојано „не можеме“ често подоцна посегнуваат по кредити и импулсивна потрошувачка, обидувајќи се да ги пополнат емотивните празнини од детството.

Се пропушта драгоцена можност за финансиско образование

Наместо да се прекине разговорот, Клонтц препорачува родителите да објаснат зошто одреден трошок не е приоритет.

Тоа е можност децата да научат како функционираат буџетот, заштедата, долгот, инвестициите и долгорочното планирање, како и зошто одложувањето на задоволство и одржливата потрошувачка се важни за финансиското здравје.

Наместо одбивање без објаснување, Клонтц советува поинаков пристап:

„Можеби би можеле да го направиме тоа, но избираме парите да ги трошиме на други работи, и еве зошто.“

Родителите потоа треба јасно да ги објаснат своите приоритети, било да станува збор за отплата на долг, штедење за стан, вложувања или одлука да работат помалку за да поминуваат повеќе време со семејството.

Според Клонтц, отворениот разговор за парите е клучен за развој на здрава финансиска психологија. Децата што ги разбираат семејните вредности, трошоци и финансиски цели многу полесно израснуваат во возрасни кои мудро управуваат со парите и не паѓаат во замките на прекумерна потрошувачка и долгови.