Ако прашате едно просечно шестгодишно девојче што посакува или што сака за роденден, најверојатно ќе ви каже дека сака кукла или нов велосипед. Но малата Бет Томас имала поинакви желби. Таа само посакувала да ги убие своите родители и својот помал брат.

Во морничавите сцени од ТВ-документарецот од 1990 година со наслов „Child of Rage“ („Дете на бесот“), Бет се присетува како мачела животни, уништувала гнезда на млади птици и како повеќепати ја удирала главата на својот брат од бетонскиот под во подрумот.

Бет била толку решена да го убие братот — и толку вешта во крадење ножеви — што нејзините посвоители, Тим и Џули Тенент, биле принудени да ја заклучуваат во нејзината соба навечер.

Но Бет не била „злобно дете“ — туку жртва на емоционална и сексуална злоупотреба пред да почне дури и да оди, што довело до развој на ретко нарушување: реактивно нарушување на врзување (RAD), состојба поради која децата имаат тешкотии да препознаат љубов, близина, безбедност и да ја разликуваат добрината од зло.

Бет и нејзиниот брат биле посвоени од Тим и Џули Тенент. Во документарецот од 1990 година, Тим и Џули објаснија дека кога во февруари 1984 година во својот дом ги примиле тогаш деветнаесетмесечната Бет и седуммесечниот Џонатан, немале поим дека доаѓаат од вистинска куќа на ужасите.

Нивната мајка починала од откажување на бубрезите кратко по раѓањето на Џонатан, па за нив се грижел татко-алкохоличар.

Бет била повеќепати силувана од сопствениот татко, а кога службите за социјална заштита конечно ги спасиле, Џонатан бил опкружен со шишенца со згрутчено млеко и имал деформирана глава од долго лежење во валкано креветче.

Траумата на Бет почнува да се открива години подоцна

Тим и Џули забележале дека Бет има кошмари, силна напнатост и реакции невообичаени за дете на нејзина возраст.

„Не знаеше што е доверба, што е безбедност, ниту можеше да ја разбере човечката блискост“, објасни Џули Тенент.

Со време сфатиле дека Бет нема чувство за граници — ни свои ни туѓи — и дека реагира на страв и контрола. Експертите подоцна објасниле дека тоа е типично за деца препуштени сами на себе во најрана доба.

Дијагнозата: RAD

Клиничкиот психолог Кен Мегид ѝ дијагностицирал реактивно нарушување на врзување. Во документарецот било објаснето дека децата со ова нарушување не умеат да се емоционално потпрат на возрасни лица, бидејќи научиле дека светот не е безбедно место.

Мегид препорачал Бет да започне интензивен третман кај специјалистката за тешко трауматизирани деца, Ненси Томас, која работела со деца што преживеале екстремни облици на занемарување. Таа објаснила дека ваквите деца никогаш не научиле основна животна лекција: дека возрасните можат да бидат извор на заштита.

Семејството било принудено да ја заклучува Бет во спална соба навечер откако откриле дека се шета до собата на Џонатан додека тие спијат — и повеќепати го тепа, а понекогаш и го боцка домашниот миленик со иглички.

„Овој вид агресија кон нашите животни, па дури и кон нејзиниот брат, почна да се зголемува толку многу што животот ни стана пекол“, вели г-ѓа Тенент.

„Џон плачеше секое утро и велеше дека го боли стомакот. Долго мислевме дека има некакви алергии или проблеми со цревата. Го носевме кај лекари додека конечно не ја дознавме вистината.“

Тие биле принудени „да ја блокираат“ навечер, само за да го заштитат братот — и да спречат да краде ножеви.

Бет подоцна признала дека ги крадела од машината за садови. Дури и опишала како изгледале: „Сребрени, отприлика вака големи“, со, како што вели мајката, „мала, злобна насмевка“.

Во документарецот, психијатарот ја прашува што планирала да направи со нив.

„Ги зедов од машината за садови“, признава Бет, пред да каже дека сакала „да го убие Џон, мама и тато“.

Како Бет успеа да се извлече — и каде е денес?

Со интензивна терапија, Бет успеала да го промени својот емоционален модел и да продолжи живот далеку од темните почетоци на детството.

Денес Бет Томас е наградувана медицинска сестра, специјализирана за работа во неонатални оддели. Држи предавања за нарушувањата на врзување и им помага на родителите да ги разберат децата што се борат со емоционални тешкотии.

Во интервју од 2016 година, Бет изјавила:

„Не е минатото тоа што ве дефинира, туку што ќе направите со вашата иднина.“

Додала дека децата со нарушувања на врзување копнеат по близина, но често не знаат како да ја прифатат.

„Однесувањата што изгледаат бунтовно всушност се обиди детето да се заштити. Тоа се деца што биле повредени додека биле беспомошни. А на родителите им треба многу трпение, љубов и поддршка.“