Кинеската војска спроведе минијатуризиран лабораториски експеримент за прецизно да го процени степенот на штета од таков напад, пишува „Фјутуризам“.

Иако заклучокот дека повеќекратните удари предизвикуваат значително повеќе уништување од една детонација изгледа очигледен, научниците истакнуваат дека ова е првиот лабораториски тест за прецизно симулирање на штетата предизвикана од таков брутален напад. Тие ги објавија своите наоди претходно овој месец во научното списание „Explosion and Shock Waves“.

Главната цел – градење подобри бункери

Вистинската вредност на ова истражување лежи во собирањето податоци што би можеле да се искористат за градење поефикасни бункери, способни да издржат такво апокалиптичко сценарио. Ова е прашање од најголема важност во контекст на растечките геополитички тензии и меѓусебните проценки на воените арсенали меѓу Кина и САД.

Во својот труд, кинеските научници конкретно изразија загриженост за оружје како што е „новата генерација нуклеарни боеви глави со ниска сила што продираат во земјата“ што го поседуваат САД и Русија.

Иновативна симулација во лабораторија

За тестот, тимот изгради голема метална вакуумска комора доволно мала за да се вклопи во лабораторија. Внатре, користејќи гас под притисок, тие детонираа три стаклени топки закопани во кварцен песок, симулирајќи брза низа нуклеарни експлозии. Целиот процес беше снимен со камери со голема брзина.

Резултатите драматично ги надминаа очекувањата

За да ја потврдат точноста на нивниот метод, научниците прво го рекреираа во минијатура американскиот нуклеарен тест Паланкин од 1965 година. Во тој тест, спроведен во Невада, една детонација создаде кратер со радиус од 36 метри и длабочина од околу 21 метар.

Потоа тие извршија симулација на троен удар. Резултатите покажаа дека таков напад би создал неспоредливо поголем кратер – со радиус од 114 метри и длабочина од 35 метри.

„Резултатите покажуваат дека повеќекратните експлозии значително го зголемуваат радиусот на кратерот, волуменот и површината на проекција на слободната површина во споредба со настаните од една точка, драматично проширувајќи ја зоната на оштетување, при што длабочината на закопување на експлозивите длабоко влијае на ефектот“, се вели во студијата.

Ова е отрезнувачки заклучок за секој што е вклучен во дизајнирањето на идните нуклеарни засолништа, бидејќи очигледно имаат исклучително тешка работа пред себе.