Иако оваа фраза не им штети на децата, таа го завршува разговорот, објаснува детскиот психолог Беки Кенеди. Во текот на гостувањето на поткастот „Тим Ферис шоу“ (The Tim Ferriss Show), Кенеди истакнала дека децата често бараат искрено признание и повратна информација од родителите кога им покажуваат цртежи, училишни проекти или спортски достигнувања.

„Зборовите „добро направено“ не му даваат доволно вредност на детето и не ја поттикнуваат неговата внатрешна мотивација“, зборувала Кенеди.

Кога детето гордо им покажува на родителите што постигнало, неговата главна цел не е само да добие пофалби, туку и да почувствува дека неговиот напор и труд е препознаен.

Пофалбите треба да се фокусираат на трудот и упорноста

Кенеди нагласува дека родителите треба да користат пофалби кои ја зајакнуваат самодовербата на детето и чувството за постигнато.

„Клучно е да се користи пофалба која се фокусира на трудот, упорноста и стратегијата што детето ја користела за да го постигне резултатот“, додала таа.

Со неа се согласува и психотерапевката Лесли Кепел, која предупредува дека површната комуникација може да им остави на децата впечаток дека не се важни.

Пример за ова е класичното прашање: „Како беше во училиште? на што детето најчесто одговара со „Во ред“. Ова на родителите не им дава многу информации, а на детето не му дава чувство дека навистина не ги интересира што му се случува.

Како подобро да го пофалите детето?

Експертите советуваат родителите да користат поотворени и поконкретни прашања, како што се: „Кој ти беше најубавиот дел од денот?“, „Што научи додека го правеше овој проект?“ или „Како се чувствуваш поради своето достигнување?“ На овој начин, родителите не само што покажуваат интерес, туку и ги поттикнуваат децата самите да ја препознаат сопствената вредност и труд.

Кенеди предупредува дека децата кои премногу се потпираат на надворешна валидација може да пораснат со чувство на несигурност, празнина и вознемиреност.

„Ако децата научат прво да го препознаат сопствениот труд пред да бараат пофалба од другите, тоа им помага подоцна во животот – без разлика дали се работи за работа, пријателства или креативни проекти. Без тоа внатрешно чувство за вредност, тие можат да станат зависни од потврдувањето на другите, без разлика дали преку „лајкови“ на социјалните мрежи, мислењата на пријателите или подоцна – шефовите и колегите“, заклучила таа.