Историска позадина

Изградбата на Панамскиот канал започна во 1880 година под француско раководство, но поради тропски болести и финансиски тешкотии, проектот пропадна. Со поддршка од Теодор Рузвелт, САД ја презедоа иницијативата во 1903 година, откако Панама стана независна од Колумбија. Каналот официјално беше отворен во 1914 година.

Со договорите од 1977 година, иницирани од администрацијата на Џими Картер, САД се согласија да го предадат каналот на Панама до 1999 година.

Важноста на Панамскиот канал

Каналот ги поврзува Атлантскиот и Тихиот океан преку серија порти и резервоари, штедејќи околу 11.000 километри за пловидба околу јужниот крај на Јужна Америка.

За САД, ова претставува значајна економска и логистичка предност. Сепак, во последните години, Панама ги зголеми таксите за користење на каналот поради суши и инфраструктурни подобрувања.

Трамп и Панамскиот канал

Трамп ја критикува одлуката од 1977 година за предавање на каналот, опишувајќи ја како неправедна за САД. Според него, сегашните такси се „кражба“ од страна на Панама. Тој повика на ревизија на условите или враќање на каналот под американска контрола, иако не прецизира како би ја остварил својата закана.

Меѓународни последици

Експертите предупредуваат дека враќањето на контролата над каналот би можело да се случи само со воен конфликт, што е малку веројатно во сегашните околности. Покрај тоа, Панама сè повеќе се зближува со Кина, што дополнително ја комплицира ситуацијата.

Додека Панама гледа на каналот како на национален симбол на суверенитет, изјавите на Трамп го отвораат прашањето за идните односи помеѓу САД и Панама. Панамските власти нагласуваат дека сите одлуки за каналот се базирани на економски и технички причини, а не на политички притисок.

Дали Трамп ќе успее да изврши притисок или пак ова ќе остане само уште една политичка реторика, останува да се види.