Една од новините кои светот ги видел во војната во Украина е употребата за руските хиперсонични ракети.
Сепак, кај нив треба да се знае дека е потребно многу сила и гориво за проектилот да се доведе до таа голема брзина, поради што хиперсоничните ракети до неодамна имале премал дострел за да бидат корисни.
Факторот кој ја ограничува далечината тоа е што проектилите испорачуваат ракети и со себе носат свое гориво и кислород. Поради тоа се одлични за примена во вселената бидејќи и натаму можат да согоруваат во вакуум. Меѓутоа, тоа значи дека хиперсоничната ракета на ракетен погон е многу тешка и гломазна и поради тоа нема доволно голем домет. Ова би можеле да го решите со поголема ракета, но тоа би значело поголем отпор, што при 5 маха не е тоа што го сакате бидејќи значајно го намалува дометот. На кратко, ракетите не се вистински носачи на хиперсонични проектили.
Наместо тоа, „Скрамџет“ е подобра опција. „Скрамџет“ е името за „рамџет со надзвучно согорување“, и тие работат на сосема ист начин како млазен мотор во авион, освен без подвижните делови. Во типичен мотор, турбината го компресира влезниот воздух, горивото потоа се пали, што потоа го исфрла воздухот од моторот, создавајќи притисок. Но, „скрамџет“ ја отстранува турбината. Наместо тоа, ја користи брзината на леталото за да го збие воздухот во комората за согорување и со доволен притисок да постигне оптимално согорување. Тоа ги прави многу поефикасни и помоќни од просечните ракети на млазен погон. Оваа ефикасност, со фактот дека не мораат да носат свој кислород, значи дека може да се направат многу помали, многу полесни и да имаат многу поголем домет од еквивалентните ракети. Тоа ги прави идеални за хиперсонични ракети.
Меѓутоа, разбирањето како воздухот струи низ „скрамџет“ при хиперсонична брзина е неверојатно тешко. Толку што дури најдобрите суперкомпјутери се борат прецизно да го моделираат или да најдат оптимален дизајн. Ова доведува до тоа дури и најдобрите „Скрамџет“ дизајни да имаат многу загуби во отпорот кои се ненамерно вградени во нив, што ја намалува нивната брзина и го намалува дометот. Овој неоптимален дизајн е слабост на моменталните хиперсонични проектили.
Тука на сцена стапуваат НАСА и Аргон. Тие дизајнирале вештачка интелигенција која може да ги користи резултатите од тестирањето на компјутерската динамика на флуидите на „скрамџет“, и да ги користат за да откријат како да го оптимизираат дизајнот на „скрамџет“ ракетата за поголеми брзини и поголема ефикасност. Веќе се покажало дека ова создава брилијантно ефикасни и моќни дизајни за многу пократко време од претходните методи и може дури и да произведе нови дизајни.
Со други зборови, оваа вештачка интелигенција би можела да дизајнира хиперсонична ракета која е многу побрза и со поголем дострел од било која друга на светот, носејќи ги САД на чело на оваа воена трка во вооружување. Се што треба да направат е да ја применат вештачката интелигенција на ракетите и да ги наполнат со експлозив.
