[ФОТО] Отишла на одмор во овој европски град, по две недели одлучила да се пресели таму: „Вака купив стан, поевтино е од изнајмување“

На Каролина толку многу ѝ се допаднала Барселона што одлучила да се пресели таму, пишува британски „Мирор“.

„Ги спакував куферите и одлетав. По една недела знаев дека ќе се вратам, но не како турист. Не е дека се „вљубив во овој град на прв поглед“, само почувствував дека ќе бидам посреќна тука. Не погрешив“, рекла Каролина.

Патот кон самостојноста во Барселона не бил лесен: не го знаела јазикот, немала работа и била сама.

„Почнував од нула, така да се каже. Често ми велеа дека сум неразумна: 'Нема да успееш, ќе се вратиш' – тоа беа само некои од работите што ги слушав во текот на првите три месеци. Јас против остатокот од светот – така се чувствував тогаш. Бев сама, и на почетокот таа осаменост беше интензивна. Немаше никој да ме бодри. Можеби беше инает или можеби внатрешното верување дека сè ќе биде во ред, што ме спречи да се откажам. Мојата заштеда брзо исчезнуваше, па знаев дека морам да пронајдам работа за да преживеам“, продолжила Каролина.

Таа почнала да работи како наставничка по англиски јазик во селото, живеејќи во заедничко сместување со многу скромни приходи.

„Држев часови четири пати неделно. Мојата плата во тоа време беше 400 евра. Плаќав околу 200 евра за собата, а остатокот беше за преживување“, додала.

Каролина многу брзо открила дека изнајмувањето стан во шпанското летувалиште е скапо, стресно и полно со непотребна документација, па собирала искуство и заштеди за поголем чекор – преселба во самиот град.

„Почнав да испраќам апликации за работа до многу компании. По неколку месеци добив позиција во маркетинг одделот на „Индитекс“. По првата плата се преселив во центарот на градот. Добив брзо унапредување, а потоа удри пандемијата на коронавирусот. Буквално бевме заробени дома шест месеци. Беше тешко време за сите. Се сеќавам дека многу луѓе ги загубија своите работни места и се обидував да бидам благодарна што сè уште бев вработена. Работев 12-14 часа само за да заработам минимална плата“, навела Каролина.

По една година плаќање превисока кирија и борба со агенциите, таа се одлучила за поинаков пат – да купи сопствен стан.

„Кога ограничувањата поврзани со ковид се ублажија, одлучив дека ми треба промена. Одлучив да се пријавам за позицијата во одделот за маркетинг на „Амазон“. За да ја добијам работата, морав да положам пет тестови. Верувајте ми, не беше лесно. Работев разумно работно време и за „фер“ плата. Еден ден помислив: 'Мислам дека ќе останам тука трајно'. Затоа, решив да го продадам мојот стан во Краков и да купам еден (на кредит, се разбира) тука.

 Нејзините пријатели ѝ се смееле и ја предупредиле дека купувањето недвижност во Шпанија е бирократски кошмар, но вистината била спротивна.

„Успеав да најдам: становите станаа многу поевтини по пандемијата. Најдов стан со тераса во Барселона, на самата плажа. Го купив пред да наполнам 32 години. Во Шпанија, ова значеше дека требаше да платам само 5 отсто данок, а не 10 отсто“, зборувала Вахович .

Таа го потпишала договорот за резервација и платила депозит. Добила хипотека со 20 отсто аконтација и сè поминало побрзо од повеќето постапки на изнајмување. Станот чинел малку повеќе од 180.000 евра, и иако му требало реновирање, таа самата започнала со тоа.

Терасата ја украсила со евтина вештачка трева и клупи коишто самата ги средила, ги обоила ѕидовите и составила мебел од „Икеа“.

„Станот не е совршен, но секој пат кога ќе видам какви било недостатоци, се потсетувам дека сама го направив тоа. Сега можам да уживам во моето мало место на земјата. Со поглед на морето“ заклучила Каролина.

Денес, има стан што го сака, а нејзините месечни трошоци се, вели таа, половина од она што биле порано.