Вечерта почна како и секоја друга. Лежев на каучот, гледав телевизија и го јадев омилениот, малку појакиот ручек од претходно. И тогаш одеднаш почувствував болка во градите. Не беше премногу силна, но доволно чудна за да ме натера да се исправам. „Што е ова сега? Срце? Стомак? Или пак само стрес?“ се запрашав.
Болката не се ширеше, остана тука – во горниот дел од стомакот, некако како печење. Помислив на горушица. „Можеби претерав со зачините денес“, си реков, обидувајќи се да се смирам. Но, како можеш да бидеш сигурен? Болката во градите може да значи многу работи. Може да е безопасна… но и да не е.
Тој момент ме потсети на нешто што неодамна го прочитав – зборовите на еден интервентен кардиолог, д-р Вирбхан Балаџи. Тој рече дека болката во градите е еден од најзагадочните, но и најсериозните симптоми. Причината? Може да потекнува од срцето, желудникот, белите дробови, па дури и од умот – од анксиозност.
Се потсетив на тоа како срцевата болка најчесто се јавува во средината на градниот кош, со чувство на стискање, и знае да се прошири на левата рака, грбот или дури до вилицата. Има и други сигнали – потење, мачнина, отежнато дишење. Ако сè тоа ви звучи познато, тогаш мора да се реагира веднаш.
Од друга страна, болката предизвикана од дигестивни проблеми најчесто е локализирана во горниот дел на стомакот, не се шири, но знае да биде непријатна. Понекогаш доаѓа со подригнување или гадење, а се влошува по тешки оброци. Се ублажува со антацид или чај. Ја знаете таа горечина што личи на срцева болка – а всушност е само горушица?
Потоа тука се белите дробови – инфекции како пневмонија или плеврит можат да предизвикаат прободувачка болка, особено при кашлање или длабоко дишење. Д-р Балаџи објаснуваше дека при плеврит, мембраните околу белите дробови се тријат една од друга – и тоа навистина боли. Болката се намалува ако седнете или се наведнете напред, како инстинктивно телото да си бара олеснување.
Но она што ме изненади најмногу беше врската со анксиозноста. Не би рекол дека сум анксиозен, но кој не се чувствувал понекогаш стегнат, под притисок, со срце што чука како да сака да избега од градите? Излегува дека многу луѓе кои доаѓаат во итна помош со болка во градите всушност доживуваат паничен напад. Студија покажала дека дури 25% од тие случаи немаат никаква физичка причина – само страв, замаскиран како болка.
Се прашав – дали тоа би можело да биде и мојот случај? Стрес, премногу работа, преразмислување... можеби.
Сепак, не сакав да ризикувам. Запомнив еден важен совет: ако болката се шири кон левата рака, вратот или вилицата, и ако доаѓа со потење, несвестица или отежнато дишење – не се чека. Се оди веднаш кај лекар.
Секој симптом, секој сигнал што телото ни го испраќа, е како мала порака: „Погледни ме, нешто не е во ред.“ Понекогаш е нешто едноставно, но некогаш може да значи живот или смрт. За среќа, во мојот случај беше само горушица – но тоа вечерно искуство ме натера да размислам. Не е поентата да се плашиш, туку да бидеш свесен.
Бидејќи кога станува збор за здравјето – подобро е да се провери, отколку да се жали.
