Луѓето често се прашуваат како е можно хиландарските монаси да живеат длабока старост и речиси никогаш да не се разболуваат. Одговорот е едноставен: тие многу се грижат за своето здравје, а храната е нивниот голем сојузник во тоа. Освен тоа, тие знаат дека клучот за добар живот е умереноста.
Нивниот начин на исхрана е поспецифичен и донекаде сличен на повремениот пост, бидејќи јадат во рок од девет часа, додека преостанатите 15 часа не.
Покрај тоа што стануваат многу рано и поминуваат неколку часа на ден во молитви, што е важно за доброто ментално здравје, тие се и физички многу активни на дневна основа и имаат прецизно пропишан ритам на земање оброци.
Типично, монасите од Хиландар јадат двапати на ден: ручаат и вечераат во рок од девет часа, што значи дека преостанатите 15 часа практикуваат т.н. повремен пост, т.е. воздржување од храна.
„Во Хиландар, менито и практиката се типични, да јадат девет часа“, вели за д-р Вера Шќепановиќ, експерт за заразни болести, и продолжува:
„Нивниот ручек е во шест часот наутро, бидејќи во два часот веќе имаат служба што трае четири часа. Монасите не јадат веднаш по будењето, туку кога ќе ја завршат службата. Нивната вечера е во три часот. Нема грицкање помеѓу ручекот и вечерата, а тоа е секако добар начин да не се оптоваруваат со храна и да го елиминираат она што го внеле во еден оброк, за потоа следниот оброк да го внесат во чист дигестивен систем “.
Според д-р Шќепановиќ, повремениот пост може да го подобри здравјето на секого.
Каква храна јадат монасите од Хиландар?
На нивната трпеза има само свежа храна, без конзерванси, зачини и масти. Од слатки, на нивната трпеза има мед, локум и алва. Тие само понекогаш пијат кафе и малку вино.
Нивната трпеза често е украсена со шумско овошје, печурки и зелени салати, што обезбедува разновидност и свежина.
Месото не е дел од нивното мени, наместо тоа, свежата риба е во центарот на вниманието, заедно со други морски плодови и се јаде без оглед на времето од годината.
Златното правило што се следи во Хиландар е да се земаат квалитетни помали оброци. Монасите никогаш не јадат обилно, туку скромно и умерено, само колку што им е потребно за да ја зачуваат својата сила.
Едно од клучните правила е умереноста - монасите јадат колку што навистина им е потребно, верувајќи дека физичката скромност води до духовно исполнување.
