Анализата на черепите на 18 различни видови месојадни диносауруси откри дека не сите предатори го убивале или џвакале својот плен на ист начин.
Додека черепот на тираносаурусот бил приспособен на моќното, дробечко движење што крокодилите го користат денес, други предатори како што е алосаурусот имале послаби вилици кои повеќе го сечеле или кинеле месото на својот плен, во стил на хранење посличен на денешните комодо змејови.
Диносаурусите опфатени со ова истражување, објавено во „Current Biology“, сите припаѓаат на групата тероподи – „ужасни гуштери“ што ги вклучуваат најголемите двоножни животни познати на науката. Со големината доаѓа голем апетит, но и силни вилици за да го задоволат.
Предаторските диносауруси како што се тираносаурусите, мегалосаурусите и алосаурусите еволуирале независно со текот на времето и на различни места до гигантски пропорции. Разликите во обликот на нивните черепи укажуваат дека постоеле повеќе начини да се нахрани огромен, гладен диносаурус.
За да ги истражат овие различни стратегии, палеобиолозите Андре Роу и Емили Рејфилд од Универзитетот во Бристол скенирале 18 черепи од диносауруси, создале 3Д модели и симулирале каснување на секој од нив. Тие биле особено заинтересирани за тоа како големината на диносаурусот влијаела на количината на напрегање што се јавува во черепот при загризување.
„Тираносаурусите имале черепи оптимизирани за силни загризувања, но по цена на поголемо напрегање на самиот череп“, рече Роу.
„Но, кај другите џинови, како што е гигантосаурусот, пресметавме модели на напрегање што укажуваат на релативно послаб загриз. Ова ни покажа како еволуцијата може да создаде многу различни „решенија“ за животот на голем, месојаден двоножец“, додаде Роу.
Односот помеѓу вкупната големина и напрегањето на черепот се покажа посложен отколку што се мислеше претходно. Некои помали тероподи, како што е рапторекс, имале мускулен апарат способен за многу помоќен и постресен загриз од поголемите видови, како што е акрокантосаурусот.
„Оваа биомеханичка разновидност сугерира дека екосистемите на диносаурусите поддржувале поширок спектар на екологии на џиновски месојади отколку што често претпоставуваме – со помала конкуренција и поголема специјализација“, објасни Роу.
