Начинот на кој родителите реагираат на потребите, успесите и грешките на своите деца може да го обликува нивното чувство за вредност и сигурност на долг рок. Одредени искуства од овој период се поврзани со подоцнежни тешкотии со самодовербата, што советниците честопати ги истакнуваат како важен фактор во разбирањето на однесувањето на возрасните. Следните искуства најчесто се поврзуваат со ниска самодоверба подоцна во животот.

1. Критика наместо поддршка

Децата кои растат окружени со постојана критика наместо охрабрување, честопати учат да веруваат дека ништо што прават не е доволно добро. Советниците забележуваат дека таквата средина создава основа за хронично сомневање во себе. Кога пофалбите се ретки, а грешките се истакнуваат, се развива верувањето дека вредноста е секогаш под знак прашалник. Овој модел често се пренесува во односите со возрасните и професионалните предизвици.

2. Игнорирање на емоциите

Децата чии емоции редовно биле минимизирани, исмејувани или игнорирани може да развијат чувство дека нивните чувства немаат вредност. Овој пристап ги учи децата да ги потиснуваат, а не да ги изразуваат, што подоцна може да доведе до несигурност во сопствените реакции. Кога емоционалните потреби не се признаваат, се создава трајно чувство на невидливост. Резултатот е тешкотии при поставување граници и изразување на себеси.

3. Споредување со другите

Честите споредби со браќата и сестрите, братучедите или врсниците можат да ја нарушат сликата за себе. Различни експерти објаснуваат дека децата кои постојано слушаат дека некој друг е подобар, попаметен или поуспешен имаат тешкотии да развијат чувство за сопствена единствена вредност. Фокусот се префрла од личниот напредок кон несигурна потреба да се докажат. Ваквите искуства можат да создадат верување дека секогаш „заостануваат“.

4. Прекумерна контрола

Децата кои растат со прекумерни барања или строга контрола често учат да ја поврзуваат љубовта со услови. Таквото воспитување може да создаде страв од грешење и верување дека ништо што прават не е доволно добро. Кога се носат одлуки во име на детето, тоа поттикнува зависност од надворешно одобрување. Во зрелоста, ова може да се претвори во недостаток на доверба во сопствената процена.

5. Недостаток на безбедност и стабилност

Растењето во средина без јасни правила, безбедност или предвидливост може да го поткопа чувството за самодоверба на детето. Советниците велат дека постојаната напнатост или неизвесност го спречуваат развојот на внатрешно чувство на сигурност. Ваквите искуства подоцна се претвораат во тешкотии со довербата и сампочитта.

Препознавањето на овие обрасци може да помогне во разбирањето на сопствените несигурности и е првиот чекор кон градење поздрава самодоверба.