Германски истражувачи развиле револуционерен подводен робот напојуван со вештачка интелигенција, кој би можел да го трансформира начинот на кој се бориме против загадувањето на морето така што ќе го собира отпадот со својата џиновска роботска рака со четири прста.
За да се справи со морскиот отпад, еден од најголемите еколошки проблеми во светот, инженерски тим од Техничкиот универзитет во Минхен (TUM) изградил робот како дел од проектот на ЕУ „SEACLEAR“.
Автономниот нуркачки робот користи интегриран систем со вештачка интелигенција со ултразвук и камери за откривање на подводен отпад. Откако ќе го идентификува, роботот го зграпчува отпадот и го носи на површината.
Демонстрирајќи ги своите можности за прв пат во пристаништето Марсеј, Франција, нуркачкиот робот собирал разновиден отпад од морското дно, вклучувајќи предмети со тежина до 250 килограми.
Во океански отпад спаѓаат многу нешта, од електрични скутери и изгубени рибарски мрежи до стари гуми од базени и скршено стакло, а роботскиот систем е дизајниран да се справи со кревање тешки предмети, со деликатна прецизност.
Според Стефан Сосновски, доктор на науки и раководител на катедрата за контрола на информатичката технологија на „TUM“ отстранувањето на отпад со користење на автономен подводен собирач станува профитабилно на длабочина од 16 метри или повеќе.
Системот се состои од беспилотно сервисно пловило со чамец, дрон, мал подводен робот за пребарување и робот за нуркање. Сервисниот брод ги снабдува роботите со напојување и пренос на податоци преку кабел. Во исто време, испраќа ултразвучни бранови во длабочините за да генерира груба мапа на морското дно. Мал робот за пребарување од 50 сантиметри потоа брзо и ефикасно го скенира морското дно.
Подморницата, напојувана од осум мини-турбини, потоа нурка до локациите каде што е откриен отпадот и ги собира предметите. Користи витло за да ги товари на дополнителен автономен чамец, кој служи како пловечки контејнер за отпад.
„Бидејќи прво мора да го идентификуваме отпадот, а фаќањето на предметите бара висок степен на прецизност, имаме камера и сонар на бродот што овозможуваат ориентација дури и во матна вода“, рече Сосновски.
Идентификувањето на подводниот отпад не е лесна задача бидејќи има малку податоци и слики достапни за обука на невронски мрежи. Сепак, тимот успеал да означи повеќе од 7.000 слики како потенцијални објекти што не припаѓаат на морското дно.
Откако ќе се открие отпадот, вештачката интелигенција ги трансформира сликите во 3Д модели.
„Ова е важно за да се одлучи каде може безбедно да се фати предметот“, објасни Сосновски.
Тој изјави дека раката со четири прста на автономниот фаќач може да примени сила од 4.000 N и да крене предмети со тежина до 250 килограми. Сепак, држењето е регулирано со специјални сензори кои мерат колку сила може да се примени без да се предизвика штета. Ова, на пример, спречува кршење на пластични канти или стаклени шишиња.
Иако бродот работи автономно, истражувачите го држеле врзан за време на експериментот. Вградената батерија трае само два часа, кабелот ги подобрува перформансите на вештачката интелигенција и истовремено помага во извлекување тешки предмети на површината.
Во меѓувреме, подморницата од 120 килограми е обложена со пловна пена, која ја одржува на површина кога мини-турбините се исклучени. Ова му овозможува на роботот слободно да се движи и да остане на курсот.
„Ова е важно за прецизен пристап до предметите“, заклучи Сосновски во соопштение за медиуми.
